 |
Podstawowym zadaniem ustawodawcy powinno być potwierdzenie w normach konstytucyjnych przyrodzonych i niezbywalnych praw: osoby, wspólnot ludzkich oraz wspólnoty obywateli państwa.
Nauka Kościoła [rzymskokatolickiego - red.] postrzega bowiem człowieka nie jako egoistyczną jednostkę, wolną od więzów społecznych (...)
Istotnym zagadnieniem jest przedstawienie w tekście konstytucji klarownej klasyfikacji praw przyrodzonych (...)
Osoba:
- prawo do życia od chwili poczęcia (...)
- wolność sumienia i wyznań religijnych
- wolność wyrażania myśli, poglądów i uczuć
- wolność uzewnętrzniania i praktykowania obrzędów religijnych
- prawo do tożsamości i autonomii moralnej - niezbędnym korelatem tego zapisu powinny być zakazy rozpowszechniania treści niemoralnych oraz obraźliwych oraz określenie obowiązków państwa w tej dziedzinie (...)
- prawo rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z ich przekonaniami, zwłaszcza prawo do pobierania przez ich dzieci nauki religii w szkole (...)
Wspólnoty ludzi:
(rodzina, wspólnoty narodowe i etniczne, wyznaniowe, samorządowe, społeczne, polityczne i pracownicze)
- (...) prawdo do samodzielnego zarządzania swoimi sprawami - prawo wspólnoty do dobrego imienia (...)
Wspólnota obywateli państwa:
- (...) prawo do świadczeń publicznych na rzecz społeczeństwa ze strony osób i wspólnot (...)
Przedstawiony wyżej katalog nie jest zamknięty (...)
Źródło: Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w sprawie założeń aksjologicznych nowej konstytucji, 16.06.1990 | źródło: Borecki Paweł, Janik Czesław (oprac.), Kościoły i organizacje światopoglądowe o nowej polskiej Konstytucji. Wybór materiałów źródłowych z lat 1988-1997, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2012
0 komentarze:
Prześlij komentarz